Εν έτη 2022 δεν θα έπρεπε καν να γράφονται τέτοια άρθρα! Θα έπρεπε μερικά πράγματα να είναι αυτονόητα, αλλά δυστυχώς δεν είναι! Πότε ήταν για να είναι και τώρα΄; Δεν εννοώ μόνο για το body shaming, που θα μιλήσουμε σήμερα, αλλά και για πολλά άλλα θέματα, στα οποία θα αναφερθούμε προσεχώς.
Αν και τον τελευταίο 1.5 χρόνο απέχω συνειδητά απ’ την παρακολούθηση τηλεόρασης και αποφεύγω πάρα πολύ να διαβάζω δημοσιεύματα τύπου “Έλα να σου πω ή έλα δεις τι έκανε ο τάδε και ο δείνα” Παρ όλα αυτά έχει γίνει μεγάλο θέμα το σχόλιο της Αφροδίτης Λατινοπουλου για τη Δανάη Μπάρκα γράφοντας κάτω απ’ τη φωτογραφία της “Λάθος πρότυπο υγείας”. Βεβαίως η κ. Λατινοπούλου πολιτεύεται και μάλλον κάπως πρέπει να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της άλλα είναι αυτός ο σωστός τρόπος?
Δεν με αφορά και δεν ασχοληθώ καθόλου μαζί της. Ούτε φυσικά θα υπερασπιστώ την γλυκύτατη Δανάη Μπάρκα, δεν το έχει ανάγκη άλλωστε. Με αφορμή όμως το σχόλιο αυτό θα ήθελα εμείς (μεταξύ μας) να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
Τι είναι το body shaming
Πόσες φορές δεν έχουμε αντιληφθεί στο δρόμο καθώς περπατάμε περίεργα βλέμματα να μας καρφώνουν ή πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει λόγια του τύπου: “για δες πως είναι αυτός/αυτή”. Άλλες φορές τα σχόλια μπορεί να αφορούν το σώμα, τα μαλλιά μας, τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας, το ύψος μας, κάποια τατουάζ που μπορεί να έχουμε πάνω μας ή και τον αριθμό των σκουλαρικιών που φοράμε. Ακόμα όμως κι αν δεν έχει συμβεί σε εμάς τους ίδιους σίγουρα θα έχουμε αντιληφθεί να συμβαίνει γύρω μας. Αυτό λοιπόν είναι το γνωστό, σε άπταιστα ελληνικά, body shaming.
Body shaming δηλαδή είναι, οποιαδήποτε υποτιμητική και προσβλητική κριτική γίνεται που αφορά την εξωτερική εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά οποιουδήποτε ανθρώπου.
Ο ρόλος των social media
Ζούμε στην εποχή που το “φαίνεσθαι” κυριαρχεί του “είναι”. Ζούμε στην εποχή που την αξία μας καθορίζουν τα “likes” και οι “φίλοι” που έχουμε στα social media και όχι οι αξίες που πρεσβεύουμε. Η καλοσύνη, η ευγένεια, και η ταπεινότητα. Ψεύτικα πρότυπα παντού γύρω μας, αψεγάδιαστες εικόνες ανθρώπων που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, μπερδεύουν και δίνουν λάθος πρότυπα. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά οι άνθρωποι ξεσπούν κοροϊδεύοντας ο ένας τον άλλον στην προσπάθεια τους να νιώσουν καλύτερα με το εαυτό τους. Βλέπετε το πρόβλημα των ανθρώπων που κρίνουν, ξεκινάει (σχεδόν) πάντα από μέσα τους.
Ποιος να δώσει σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες όμως; Είναι πολύ πιο εύκολο να δείξουμε με το δάχτυλο τον απέναντι μας παρά τον εαυτό μας. Είναι πιο εύκολο να χλευάσουμε το διπλανό μας παρά να δουλέψουμε με τον εαυτό μας. Κι έτσι καταλήγουμε να αποτελούμαστε από μια κοινωνίας δυστυχισμένων ανθρώπων που ξεσπά τα νεύρα, τα άγχη, τις δυστυχίες και τις αποτυχίες πάντα στον διπλανό.
Κοινωνικά…
Ίσως λοιπόν η καλύτερη στιγμή να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να πάμε τη σκέψη μας ένα βήμα παρακάτω, είναι τώρα!
Πιστεύω πολύ ότι μερικά πράγματα είναι θέμα σεβασμού και κατανόησης. Δεν είναι ανάγκη να γνωρίζουμε την ιστορία ενός ανθρώπου για να σεβόμαστε και να κατανοούμε γιατί μπορεί να κάνει το κάθε τι, ή γιατί είναι έτσι όπως είναι. Ο σεβασμός πρέπει να είναι δεδομένος και δεν χρειάζεται πάντα να κρύβεται πίσω από κάθε κατάσταση ένα γιατί… τι θα πει δηλαδή γιατί είσαι τόσο αδύνατος ή τόσο παχύς ή πολύ κοντός ή πολύ ψηλός… γιατί έτσι!
Ο καθένας από ‘μας μπορεί να είναι όπως θέλει, να κάνει ότι θέλει, να πρεσβεύει ότι θέλει αρκεί να μην ενοχλεί το διπλανό του. Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους ότι στα ψεγάδια των ανθρώπων βρίσκεται η ομορφιά τους. Το τέλειο είναι πάντα τόσο βαρετό!!!! Ας κοιτάξουμε λοιπόν ο καθένας ξεχωριστά να βελτιώσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας κι ας αφήσουμε το διπλανό μας στην ησυχία του. Εκείνος ξέρει καλύτερα απ’ όλους τι θα κάνει με το δικό του εαυτό!
